راکاستار گیمز همیشه هنرش را در شگفتزده کردن مخاطبان نشان داده است؛ چه وقتی که با نسخههای اول GTA یک تجربه جهانباز بیمانند تا آن زمان را ارائه کرد و چه زمانی که با سهبعدی کردن این سری، تعریف جدیدی در این سبک داشت. راکاستار در نسخه قبلی Red Dead Redemption ثابت کرد که هنرش فقط محدود به ساخت GTA نیست و میتواند در بازیهایی با حس و حال متفاوت هم حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد. اما همه اینها را که کنار بگذاریم، این بار نوبت به Red Dead Redemption 2 رسیده است؛ تجربهای که نه فقط بهترین بازی راکاستار تا به امروز است، بلکه یکی از بهترین بازیهای نسل هشتم هم بهشمار میرود. پیش از هر چیز، در ادامه دعوت میکنیم تا بررسی ویدیویی بازی را تماشا کنید تا در ادامه به تفصیل راجع به بازی توضیح بدهیم:
در تبدیل کردن Red Dead Redemption 2 به یک تجربه فوقالعاده، عوامل بسیار زیادی تاثیرگذار هستند اما آنچه که بیش از همه در مورد این بازی بهچشم میآید، هماهنگی و هارمونی بینقصی است که سازندگان بین المانهای آن ایجاد کردهاند؛ به این صورت که پس از تمام کردن بازی، اگر نگاهی به تجربه طولانی خودتان داشته باشید سخت قادر خواهید بود المان یا ویژگی خاصی از آن را به عنوان نقطه قوت اصلیاش معرفی کنید و همهچیز از گرافیک فوقالعاده بازی گرفته تا گیمپلی، داستان و حتی موسیقی در یک سطح عالی قرار دارند و از آن مهمتر، آنقدر عالی با یکدیگر پیوند خوردهاند و هماهنگ هستند که نبود یکی از آنها یا ضعفشان، میتوانست ضربه زیادی به تجربه کلی بازی بزند ولی خب این اتفاق هرگز رخ نمیدهد و به همین دلیل هم بازی، به اجرای زنده موسیقیای میماند که در آن همه اعضای گروه از ابتدا تا انتها کارشان را به بینقصترین شکل ممکن انجام میدهند.
داستان Red Dead Redemption 2 از جایی آغاز میشود که گروه داچ، پس از یک سرقت ناموفق مجبور به فرار شدهاند و کارشان به منطقهای کوهستانی و پوشیده از برف رسیده است. بازی شروعی طوفانی دارد و با اینکه شاید ماموریتهای اولیه هیجان خیلی بالایی نداشته باشند، اما Red Dead Redemption 2 کارش را حداقل از حیث روایت داستان قوی و نفسگیر شروع میکند. این وسط چیزی که بیشتر از همه مخاطب را شوکه میکند، شخصیتپردازی قوی کاراکترها و در راس همه آنها داچ ون در لیند است. اگر نسخه قبلی بازی را تجربه کرده باشید، احتمالا دیدی که از داچ ون در لیند دارید یک شخصیت منفی، دیوانه و بیاعصاب است که هیچچیز جز کشت و کشتار او را راضی نمیکند. اما خب در Red Dead Redemption 2 از آنجایی که با یک پیش درآمد طرف هستیم، داچ به شکل دیگری بهتصویر کشیده میشود؛ شکلی عالی و بسیار پیچیده که از قضا این شخصیتپردازی داچ، یکی از اصلیترین نقاط قوت Red Dead Redemption 2 هم بهشمار میرود. داچ در این نسخه شخصیتی چند لایه است که ایدئولوژی و فلسفههایش واقعا دوستداشتنی هستند و از آن جذابتر، قوس شخصیتی خاص این کاراکتر است؛ قوسی که تبدیل شدن داچ از کاراکتر فعلیاش به آنچه که در نسخه قبلی دیده بودیم به تصویر میکشد و در این بین آنقدر اتفاقات قابلباور و جالبی برایش رخ میدهند که شاید اگر پس از تمام کردن Red Dead Redemption 2 بهسراغ Red Dead Redemption برویم، بتوانیم به شکل عجیبی با داچ حتی بیشتر از شخصیتی مثل جان مارستون همذاتپنداری کنیم.
این شخصیتپردازی عالی در رابطه با سایر کاراکترها هم صدق میکند؛ از هوسه که بهنوعی شخصیت منطقی گروه است و پیچش داستانی مربوط به وی واقعا یکی از بهترین قسمتهای بازی است گرفته تا کاراکترهای دیگری مثل جان مارستون یا حتی مایکا که شاید نچسبترین عضو گروه باشد اما هنوز هم هویت منحصربهفرد و خاص خودش را دارد و راکاستار، توانسته در طول داستان طولانیاش به شکل قابلقبولی به همه شخصیتهای بازی اهمیت قائل شود و از این طریق مخاطب را با پیچشهای داستانی مختلف پیرامون این شخصیتها سرگرم نگه دارد. اما خب از همه شخصیتها صحبت کردیم و نوبتی هم که باشد، نوبت آرتور مورگان است؛ کاراکتر اصلی که پیش از تجربه بازی، برای همه ما سوال بود که چه سرنوشتی در انتظارش خواهد بود که باعث میشود در Red Dead Redemption خبری از وی نباشد. چیزی که بیشتر از همه در رابطه با آرتور دوست داشتم، خاکستری بودن شخصیت وی است. آرتور نه یک قهرمان تمامعیار است که بتوانیم همه رفتارهایش را تحسین کنیم و نه یک یاغی که حسمان نسبت به او بیشتر به نفرت متمایل شود. آرتور در نقطهای برای گرفتن چند مشت دلار کشاورز بدبختی را زیر مشت و لگد میگیرد و در نقطهای دیگر، برای آرام کردن مادری نگران فرزندش را به ماهیگیری میبرد. درست است که گیمر هم نقش زیادی در تعیین شخصیت آرتور دارد و میتواند از او یک قهرمان یا یک کاراکتر بیرحم بسازد، اما در نهایت آنچه که اهمیت دارد این است که ارتباط برقرار کردن با آرتور مورگان واقعا ساده است و پس از تمام کردن بازی، این تصمیم راکاستار را که چرا مثلا بهجای استفاده دوباره از جان مارستون بهسراغ آرتور رفته است، درک خواهید کرد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.